GLOBAL PRO GALLERY

ในระหว่างช่วงสามสัปดาห์สุดท้ายของการเดินทางไปมองโกเลียของผม ผมใช้เวลาถึงสองสัปดาห์ในการเดินทางเพื่อการอยู่รอด ขี่ม้าผ่านป่า Taiga ระยะทาง 1000 กิโลเมตร ไปทางทิศเหนือและทิศตะวันตกของอูลานบาตอร์ เราขี่ม้าผ่านถิ่นทุรกันดารที่ขรุขระเป็นระยะทาง 200 กิโลเมตร ตั้งแคมป์ตามสถานที่ต่างๆ ลัดเลาะไปตามแม่น้ำ หนองบึงและผืนดินที่ปกคลุมไปด้วยหินกรวด และเนินเขา และตลอดทางที่รุมเร้าด้วยฝูงแมลงตัวเหลือบ แมลงวันและยุง บางครั้งเราโชคดีที่ได้พบกับคนเดินทางเร่ร่อนที่เดินตามป่าทึบนี้

สิ่งที่เกิดขึ้นขณะเราข้ามภูเขาที่ลาดชันในการเดินทาง ม้าตัวหนึ่งที่ขนสัมภาระของเราลื่นล้ม กลิ้งใหลลงไปตามเนินเขาประมาณ 30 เมตร ขาของมันกางออกเพื่อพยุงตัวไว้ โชคดีที่มันไม่เจ็บหนัก บางที่อาจโดนกระเเทกด้วยสัมภาระที่อยู่บนหลังของมัน ทำให้มันได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยโดยมีรอยถลอกตามตัว และฟันหัก โชคดีที่ไม่มีใครขี่มัน และอุปกรณ์ถ่ายภาพทั้งหมดของผมก็อยู่ในกระเป๋าเป้ CBG-12 ซึ่งผมสะพายอยู่ จึงไม่ได้รับความเสียหายเเต่อย่างใด

เป้าหมายของผมคือ การถ่ายภาพหมีสีน้ำตาล ผมอยากเห็นสิ่งมีชีวิตผู้ซึ่งเป็นเจ้าป่าที่แท้จริงดัวยตาสักครั้ง ผมรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย จึงขอคำแนะนำจากคนเร่ร่อน (ชนเผ่าเร่ร่อน) โดยหวังว่าจะได้ข้อมูลเกี่ยวกับบริเวณที่มัยอาศัยอยู่มากที่สุด ในวันสุดท้ายท่ามกลางสายหมอกในยามเช้า ซึ่งต้นไม้ยังคงเปียกปอนไปด้วยน้ำฝนที่ตกลงมาเกือบตลอดทั้งคืน ผมแว๊บไปเห็นหมีกำลังไล่จับกวางมูสเหนือเเนวต้นไม้แว๊บเดียวก็หายไป แม้ว่าผมจะไม่สามารถถ่ายภาพของมันได้ เเต่ผมก็มีความสุขมากที่ได้เห็นมัน

ในการเดินทางใน Taiga เที่ยวนี้ ผมได้ถ่ายภาพทิวทัศน์ รวมถีงภาพสัตว์ป่า และภาพพอร์ตเทรตของชนเผ่าเร่รอนที่ต้อนกวางเรนเดียร์ และเเม้สภาพอากาศจะไม่เอื้ออำนวย เเต่ก็ไม่เป็นปัญหาเเต่อย่างใด กับกล้องและอุปกรณ์ถ่ายภาพของผมเลย ด้วยระบบป้องกันฝุ่น และละอองน้ำที่มีประสิทธิภาพที่มั่นใจได้ ทำให้ผมสามารถภาพที่สวยงามและแสดงในนิทรรศการส่วยตัวของผมที่ซื่อว่า Anchin ซึ่งจัดขึ้นในปี 2017 ที่ Olympus Galleries ในโตเกียวและโอซาก้า